پارسا ملکی-نفت خبر:
در عصر دیجیتالی‌سازی گسترده و وابستگی فزاینده زیرساخت‌های انرژی به شبکه‌های هوشمند، امنیت سایبری دیگر یک هزینه جانبی نیست، بلکه یک ضرورت استراتژیک با برچسب قیمتی میلیاردی است. این روند بازار امنیت سایبری انرژی را به ۱۹.۶۴ میلیارد دلار در ۲۰۲۴ رسانده و پیش‌بینی می‌شود با نرخ رشد سالانه ۹.۱۷%، تا سال ۲۰۳۲ به ۳۹.۲۶ میلیارد دلار بالغ شود.
این سرمایه‌گذاری عظیم، پاسخی مستقیم به رشد تصاعدی تهدیدات است؛ تهدیداتی که توانایی فلج کردن عملیات شرکت‌های نفتی و گازی در سراسر جهان را دارند و امنیت اقتصادی و ملی را به طور همزمان به چالش می‌کشند.
تهدیدات سایبری در حال تبدیل شدن به ریسک‌های ژئوپلیتیکی
صنعت انرژی جهانی از پالایشگاه‌ها و خطوط لوله گرفته تا زیرساخت‌های پتروشیمی، به دلیل نقش حیاتی‌اش در اقتصاد و امنیت ملی کشورها، به هدفی جذاب برای بازیگران دولتی و سازمان‌های جنایی سایبری تبدیل شده است. مؤسسه پژوهشی امنیت سایبری "ونچر" هشدار می‌دهد که خسارت کل حوزه سایبری جهانی تا سال ۲۰۲۵ به رقم خیره‌کننده تریلیون دلار خواهد رسید و بخش قابل توجهی از این زیان متوجه زیرساخت‌های حیاتی خواهد بود.
این حملات صرفاً فرضی نیستند؛ حمله باج‌افزار Colonial Pipeline در ایالات متحده در سال ۲۰۲۱، که منجر به توقف ۵.۵ هزار مایل خط لوله و زیان ۴.۴ میلیون دلاری شد، نمونه بارز تبدیل شدن یک حمله سایبری به بحران ملی در عرضه سوخت است. علاوه بر این گزارش‌ها در مورد نفوذهای اخیر به زیرساخت‌های پتروشیمی در خاورمیانه در سال ۲۰۲۴، نشان‌دهنده الگوی هدف‌گیری شبکه‌های کنترل صنعتی و عملیاتی () برای ایجاد اختلال فیزیکی است.
تمرکز بر هوش مصنوعی و بازنگری در بودجه‌ها
در واکنش به این سطح از ریسک، شرکت‌های بزرگ انرژی مانند شل و اکسون‌موبیل بودجه‌های امنیت سایبری خود را بین ۲۰ تا ۳۰ درصد افزایش داده‌اند. این افزایش نه تنها در این حوزه ، بلکه به‌طور فزاینده‌ای در محافظت از سامانه‌های و نیز مشهود است.
سرمایه‌گذاری‌ها بر فناوری‌های لبه متمرکز شده‌اند، به طوری که استفاده از هوش مصنوعی برای تشخیص زودهنگام نفوذ و شناسایی الگوهای غیرعادی که فراتر از توانایی فایروال‌های سنتی است، به یک استاندارد تبدیل شده است. همچنین شرکت‌ها برای حفاظت از زنجیره تأمین و نقاط دسترسی از راه دور، استفاده از فایروال‌های ابری و سایر ابزارهای امنیتی را در دستور کار قرار داده‌اند.
گزارش تأیید می‌کند که آگاهی مدیران صنایع شیمیایی از ریسک‌ها دو برابر شده و این در رشد ۲۵ درصدی بودجه‌های امنیتی این بخش منعکس شده است. این سرمایه‌گذاری‌ها نشان می‌دهد که صنعت دیگر امنیت را به عنوان یک مرکز هزینه نمی‌بیند، بلکه آن را به عنوان یک تضمین‌کننده تداوم کسب و کار و یک سپر حیاتی در برابر ریسک‌های ژئوپلیتیکی در نظر می‌گیرد.
کمبود نیروی کار و زیرساخت‌های آسیب‌پذیر
با وجود میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری در فناوری، چالش‌های ساختاری کلیدی باقی مانده‌اند که اثربخشی این تلاش‌ها را تهدید می‌کنند. یکی از این چالش‌ها، بحران کمبود استعداد جهانی است، زیرا کل بازار سایبری جهانی با کمبود میلیون نیروی کار متخصص مواجه است. این شکاف مهارتی به این معناست که حتی با خرید بهترین فناوری‌ها، سازمان‌ها ممکن است فاقد متخصصانی باشند که بتوانند آن‌ها را به درستی پیکربندی و مدیریت کنند.
کارشناسان اخطار می‌دهند که سرمایه‌گذاری در فناوری بدون اختصاص سهم قابل توجهی بین ۱۰ تا ۱۵ درصد، از بودجه به آموزش و توسعه نیروی انسانی، به احتمال زیاد ناکارآمد خواهد بود. چالش دوم، زیرساخت‌های به ارث رسیده قدیمی است. بسیاری از تأسیسات نفتی و گازی همچنان بر سامانه‌های کنترل صنعتی متکی هستند که عمر بالایی دارند.
این زیرساخت‌ها در برابر حملات پیشرفته و به ویژه باج‌افزارها آسیب‌پذیر باقی می‌مانند، در حالی که گزارش‌های صنعتی حاکی از رشد نگران‌کننده حملات باج‌افزاری علیه سامانه‌ها در سال‌های اخیر هستند.
مسابقه تسلیحاتی دائمی
روند سرمایه‌گذاری‌های میلیاردی در امنیت سایبری انرژی نه تنها ادامه خواهد یافت، بلکه با ظهور فناوری‌های جدید مانند رمزنگاری کوانتومی و گسترش صنعتی، شتاب بیشتری خواهد گرفت. موفقیت در حفظ تاب‌آوری زیرساخت‌های حیاتی به تعادل میان سرمایه‌گذاری هوشمندانه در فناوری و حل بحران کمبود نیروی متخصص وابسته است.
در نهایت، امنیت در صنعت انرژی یک مسابقه تسلیحاتی دائمی است که در آن، هرگونه غفلت می‌تواند به میلیاردها دلار خسارت اقتصادی و بی‌ثباتی ژئوپلیتیکی منجر شود و لزوم همکاری‌های بین‌المللی در اشتراک‌گذاری اطلاعات تهدیدات را برجسته می‌سازد.
انتهای پیام
دیدگاه‌ها و نظرات خود را بنویسید
